朝代清代 詩人鄭先樸
酒力如春風,入眼能生花。好書如故人,相對宜擎茶。
醉讀昌黎詩,永珍莽無涯。寶鼎留古字,逼視驚聱牙。
清鏡寫物形,酷肖無舛差。有時恣恢奇,月黑鬼盈車。
有時出清新,日升天卷霞。大巧反若拙,誇目時尚奢。
儻有弦外音,千古惟一家。